«خدايا! از خشم و فرا رسيدن غضبت، به تو پناه مي‌آورم. خدايا! اگر شايسته رحمت تو نيستم، تو سزاواري كه رحمت گسترده‌ات را بر من عطا كني. خدايا! گويا چنانم كه در پيشگاه لطف تو ايستاده‌ام و سايه‌سار توكل نيكويم بر من بال گشوده و آنچه را تو شايسته آني گفته‌اي و مرا در هاله‌اي از بخشايش خويش پوشانده‌اي. خدايا! اگر ببخشايي، كيست كه از تو سزاوارتر به عفو باشد؟ اگر اجلم فرا رسيده و كار شايسته‌اي نداشته‌ام كه مرا به تو نزديك سازد، اعتراف به گناه را وسيله آمرزش تو ساخته‌ام. خداوندا! با مهلت و ميداني كه به نفس داده‌ام، بر خويش ستم كرده‌ام، پس اگر مرا نيامرزي، پس واي بر من.»
0 بازخورد به ' '
ارسال یک نظر